VROUWEKUL
Soms hebben vrouwen buien om allerlei dingen op hun manier te doen, te vertellen of te schrijven. Niet altijd in het gareel lopen kan een vrolijke noot zijn in het dagelijkse leven dat niet altijd een sleur hoeft te zijn. Ieder doet dat op zijn eigen manier en geniet er dan ook van. Onder de naam vrouwekul worden leuke acties opgetekend door de persoon zelf of door een vriend of vriendin.
Langs de weg krijg je honger en soms niet…..
Op een zondagmorgen zaten wij lekker bij Van der Valk aan een cappuccino met een tompoes toen er twee echtparen binnen kwamen. Een grote volle man liep snel vooruit en schreeuwde heel plat, “hier is nog plek” en het hele spul plofte neer. Voordat de laatste vrouw een met donker haar ging zitten zei ze nog even hard,”laat je me daarom dat hele eind lopen, sukkel”. Ze hadden eigenlijk het mooiste plekje bij het raam, maar pal in de zon. Toen ze net zaten gingen er achter ons mensen weg en met veel lawaai snelden ze naar deze plaatsen, want zo in de zon wilden ze eigenlijk niet zitten.
Op een zondagmorgen zaten wij lekker bij Van der Valk aan een cappuccino met een tompoes toen er twee echtparen binnen kwamen. Een grote volle man liep snel vooruit en schreeuwde heel plat, “hier is nog plek” en het hele spul plofte neer. Voordat de laatste vrouw een met donker haar ging zitten zei ze nog even hard,”laat je me daarom dat hele eind lopen, sukkel”. Ze hadden eigenlijk het mooiste plekje bij het raam, maar pal in de zon. Toen ze net zaten gingen er achter ons mensen weg en met veel lawaai snelden ze naar deze plaatsen, want zo in de zon wilden ze eigenlijk niet zitten.
De man van die donkerharige vrouw zei echt hardop;”hier, hier, gaan we zitten, dan kunnen we tegenover elkaar zitten” en weer schold zijn vrouw,”nou moet jij je bek houden”, natuurlijk konden wij het hele stel woord voor woord verstaan. Die andere vrouw met een roze vest , was echt dik en lag in haar stoel met haar vest open zodat je elke vetrol kon zien. Toen er besteld moest worden zei een man, ”geef mij saté zonder kroepoek”. Zijn vrouw zei direct “neem maar kroepoek, dan eet ik dat op”. De man van die vrouw met het roze vest zat ook ineens zijn vrouw uit te schelden, ze wilde een schnitzel bestellen, maar hij zei, “ik zeg het wel”. Hij nam spare-ribs en na veel commentaar met veel lawaai zijn ze aan het eten geslagen als een stel varkens. Totdat die dikke vrouw in plat Utrechts vroeg, ”smaakt het” en weer kreeg ze een zee van scheldwoorden over zich heen.
Wij waren dit stukje volkstoneel zat en besloten af te rekenen en in het bos te gaan wandelen, het was heerlijk weer en de zon deed goed zijn best. We zagen een man en een vrouw op klapstoeltjes langs het pad zitten en die zaten zo lekker te genieten. Ik zei, “heerlijk hè, ik heb altijd zo’n zin ook maar ergens te zitten of op een grasveld te liggen”. Die vrouw zag er zo netjes uit, mooi wit haar in de krul en ik zei tegen haar,”ik weet dat u ouder bent dan ik, maar ik vind u er goed uitzien”. Ze waren allebei 82 jaar hij kwam uit Utrecht en zij uit Amsterdam. We raakten aan de praat en mijn man had het met dat mannetje over veel bekende plekjes en terloops vertelde hij dat hij aan zijn aorta was geopereerd en ik zei tegen mijn man,”zie je nou wel, jij mag ook nog dertig jaar langer mee”. Het leuke was dat het oude mannetje in 1947 gesolliciteerd had bij hetzelfde bedrijf waar mijn man jarenlang gewerkt heeft. Na leuk gebabbeld te hebben,namen wij afscheid van deze keurige mensen en wij zijn daarna verder het bos ingewandeld. Zo zie je maar dat je op één dag in één uur zulke verschillende mensen kunt tegenkomen. Ik zoek alleen nog naar de betekenis waarom deze mensen onze weg zo moesten kruisen.
Liefs Annetta.
Liefs Annetta.
Ook dit heb ik meegemaakt een nep-olifant die met mij een stukje wilde lopen in Zwolle. Veel bekijks en een leuke gebeurtenis.