VROEGER
Vroeger omschrijft veel zaken die voor mij onderdelen van mijn leven zijn en waren. Hoe ik in het verleden deze tijd ervaren heb en op mijn manier ook meemaakte. "Vroeger was alles beter", is een uitdrukking die zeker voor mij niet veel betekenis heeft gehad, want dit was echt niet zo, voor veel mensen is dit een leeg ballonnetje. Het is daarom ook wel enerverend om over vroeger te lezen.
Regelen.
Eigenlijk hangt het hele leven er vanaf, bij het opstaan tot het naar bed gaan, op het werk en bij de dagelijkse dingen. Moet je zien als je s’ morgens in de keuken staat voor het ontbijt, wat je allemaal voor een handelingen moet verrichten. Eigenlijk doe je dat al op de automatische piloot. In je hoofd ben je al verder met regelen, wat moet je aan en heb ik straks wel alles in mijn tas gedaan, sleutels en bus- of treinkaartjes, brood en fruit mee of eet ik wat op het werk.
Het naar huis gaan moet ook geregeld worden, moet je maar eens kijken wat er geregeld moet worden met feestdagen. Of met een trouwdag, daar ben je echt al een jaar lang naar toe aan het regelen. De ambtenaar en het stadhuis, de getuigen, de kaarten, waar wordt het gehouden, de kleding, het bijpassend boeket en al de accessoires.
Regelen en regelen en nog eens regelen. Knap dat een mens dat kan, eigenlijk heb je zo een feest al helemaal in je hoofd zitten maar moet het alleen nog uitgewerkt worden, dus geregeld.Vroeger moest je voor de familie ook voor het vervoer zorgen, nu is het zo, wij gaan trouwen komen jullie ook ? Het is misschien nu wel allemaal duurder maar in verhouding met het salaris van toen en nu komt het wel overeen dat zo’n trouwpartij wel erg duur is voor een beginnend paartje. Eigenlijk alles wat een mens wil, moet geregeld worden van de wieg tot het graf.
Reageren:
Monumentendag de “Inktpot” Moreelsepark te Utrecht.
We zijn onlangs naar “open” dag geweest van de
Inktpot , dat is een monumentaal hoofdkantoor van
Prorail in
Utrecht . Als kind speelden wij op de muurtjes aan de voorzijde van dit gebouw, aan het
Moreelsepark . Mijn moeder ging daar zitten en wij, mijn broers en zussen, mochten daar op die muurtjes lopen en spelen.
Er werd dan als lunch, een heel brood in de lengte doorgesneden en daar werden hompen van gesneden en daar werd boter en suiker op gedaan. Geld voor broodjes was er in die tijd niet, maar dit was heerlijk en het was min of meer ons vakantie-uitje.
Als kind vond ik het maar een donker en groot gebouw en nu ben ik daar voor het eerst binnen geweest. Ik keek mijn ogen uit, zo mooi ziet het er van binnen uit, al die miljoenen bakstenen (22 miljoen) die ze hiervoor gebruikt hebben. Al die bogen en die gekleurde en geglazuurde stenen, die kleur en afwisseling brengen in de gangen. “Geweldig”. De stenen die niet geschikt waren, noemden ze “misbaksels” daar zijn nou die muurtjes en plantenbakken van gemaakt, waar wij op speelden.
Het hout van twee Limburgse bossen, 4000 kuub eikenhout en 21 kilometers spoorrails zit daar in het gebouw verwerkt. Wat ook erg mooi is is de doorkijk in het trappenhuis, je kunt 45 meter omhoogkijken en daar zie je een kunstwerk van glas in lood. En daar nog boven is een waterreservoir van 2700 liter om de waterleiding destijds voor het gebouw op druk te houden. Ook zijn er op twee verdiepingen, glas in lood ramen, waar de zon mooie kleuren doorheen kan toveren. Ik kijk er nu met hele andere ogen naar, ik vond het echt een belevenis.
Bedankt Prorail dat wij een kijkje mochten nemen.
.
