Archief
Kip zonder kop.
Vroeger werd er bij ons thuis in de schuur wel eens een kip geslacht, mijn vader deed dat atijd maar toen hij er niet meer was ging mijn broer het doen, samen met zijn vriend. Ik mocht het nooit zien maar dat wilde ik ook helemaal niet, de kip vloog zonder kop over de schutting naar de buren. Mijn broer moest dan bij de buren aanbellen en vragen of hij zijn kip zonder kop terug mocht hebben. Ik at sowieso geen kip, vooral niet als je de vorm van zo’n kip ziet liggen, dan hoef ik het al helemaal niet meer.
Iedereen zat te smullen van de kip en te kluiven, ze zeiden dan tegen mij, kijk eens deze heeft elastiekjes in zijn poten en ze trokken dan aan die elastiekjes en die poot spreidde zijn tenen met nagels uit. Een andere broer zat met een kluifje in zijn neus en riep me dan, ze wisten dan wel dat ik mijn kip wel aan hun zou geven.
Ik weet ook nog goed dat ik voor mijn verjaardag een konijn zou krijgen, mijn broer ging er toen twee kopen. Ik kon niet kiezen of ik een bruinwitte of een zwartwitte zou nemen, ik vond ze allebei zo lief. Maar er werd wel bij gezegd, met de Kerst eten we hem op. Met de Kerst heb ik er natuurlijk niks van gegeten en had veel verdriet van het slachten van mijn konijn. Mijn andere broer had ook een konijn die Trui heette en ik mocht echt niet aan hem komen en ik mocht hem zelfs niet eens aaien. Maar Trui werd niet opgegeten, nee, want met Trui had mijn broer een band en daar kreeg ik de kans niet voor.
Annetta.
Beste mensen ik ben toch wel heel blij want mijn website wordt veel gelezen en dat doet mij deugd. Maar ik zou het heel leuk vinden ook eens iets van jullie op mijn site te plaatsen. Dat mogen verhalen, gedichten, meningen of noem maar op zijn, ook als je eens iemand in het zonnetje wil zetten.
Sterren
‘s Avonds kijk ik naar de sterren, en dan denk ik, die grote ster is mijn moeder, hoe zal het met haar gaan, kan ze zien wat er van mij geworden is, heeft ze vleugels en zijn die wit ? Kan ze zich verplaatsen en kan ze haar kinderen, die ook sterren zijn, zien ? Is ze bij haar man en kan ze aan hem vertellen hoe haar leven is verlopen na zijn dood, misschien hoef dat niet maar kon hij dat van boven in de gaten houden.
Toen ik 5 jaar was is hij overleden en mijn moeder nam mij op haar arm en liet zien hoe mijn vader in de kist lag, ik zag dat hij een witte jurk aan had, voor mij was hij een engel. Mijn moeder zei, “zeg maar dag lieve papa” en dat deed ik ook. Tot de dag van vandaag ben ik haar daar nog dankbaar voor, ik als klein meisje kon op die manier afscheid nemen van mijn vader. Soms dan denk ik dat de mensen, die ik zo lief had, allemaal sterren zijn, ze staan mooi aan de hemel en knipogen naar mij en ze schijnen zo fijn.
Mijn broers, neven en mijn zus, die daar gezellig bijeen zitten, maken lol en drinken bier en wijn. Ik denk dat het daar een grote gezellige boel is, als je tenminste je ook kan verplaatsen naar een andere ster, of zou je niet van je eigen ster af kunnen, dan zien wij misschien een vallende ster.
Ik denk toch dat ik gesteund word van boven, als ik het soms even niet ziet zitten, ook vraag ik raad aan ze en als ik dan naar buiten ga, zie ik vaak veertjes liggen en denk ik stilletjes dat die van de vleugels van mijn moeder zijn, voor mij een teken dat het wel goed komt.
Alles komt ooit weer goed.
Annetta.